Γιώργος Τσιάνος: Γητευτής του πελάγους

Ο κολυμβητής Γιώργος Τσιάνος κάλυψε για πρώτη φορά την απόσταση 100χλμ. από τη Λακωνία ώς τη Γραμβούσα Χανίων, σε χρόνο 28 ώρες και 19 λεπτά(!), την περασμένη Τετάρτη.

«Λίγη ώρα έχω βγει από τη θάλασσα. Είμαι γεμάτος αλάτι. Το στόμα μου έχει σκιστεί! Η γλώσσα μου επίσης. Μιλάω λίγο, αν θέλετε... θα είναι καλύτερα αργότερα».

Ήταν η δεύτερη προσπάθεια να μιλήσουμε με τον Γιώργο - Ιωάννη Τσιάνο, τον άνθρωπο που κολύμπησε από την Πελοπόννησο ώς τη Γραμβούσα Χανίων! Χθες το πρωί, λίγη ώρα μετά την άφιξή του στην Κρήτη. Κατάκοπος. Η πρώτη ήταν ξημερώματα Τετάρτης, όταν άρχιζε το ταξίδι στη θάλασσα με στόχο να μείνει στην ιστορία. «Καλύτερα να μη μιλήσει. Αλλωστε ετοιμάζεται, φορά το μαγιό που θα τον κρατήσει ζεστό στη διαδρομή. Δεν θέλει να συζητά πριν από τη μεγάλη προσπάθεια. Πέρυσι ήταν που σταμάτησε», μας είπε στενός του συνεργάτης.

Και χθες το μεσημέρι, μέσα από το νοσοκομείο όπου διακομίστηκε για προληπτικούς λόγους, ο Γιώργος Τσιάνος, αυτός ο αληθινός υπεραθλητής, εξιστόρησε στην «ΟΜΑΔΑ» πώς έφτασε στα Χανιά και τι ακριβώς συνέβη στη διαδρομή.

Επιτέλους στεριά, να πούμε; Προκαλέσατε το ενδιαφέρον όλων.
Όντως, ήταν δύσκολο. Ξέρετε, αυτό το σημείο είναι το πιο «περίεργο» στη Μεσόγειο. Δύσκολο πολύ. Είναι πέρασμα θαλασσών. Του Ιονίου, του Αιγαίου, των Κυθήρων, του Κρητικού Πελάγους. Υπάρχουν πολλά ρεύματα. Διάπλους έχει γίνει και άλλες φορές, κυρίως «εσωτερικός», ας πούμε στον κόλπο της Καλαμάτας, αλλά αυτός από την Πελοπόννησο στην Κρήτη είναι για πρώτη φορά. 

Ο καιρός πώς ήταν;

Είχα την ευλογία, την είχαμε όλοι μας, εγώ και οι συνεργάτες, να βρούμε καλό καιρό. Ο διάπλους είναι κάτι πολύ μοναχικό για τον αθλητή. Είσαι εσύ και το νερό. Υπάρχει ο πόνος τους σώματος και ο πόνος του μυαλού. Μόνο νερό βλέπεις. Ή και μερικά καράβια της γραμμής, όπως μου είπαν. 

Ψάρια;

Οχι, δεν είδα ψάρια. Και κάποιοι έχουν δει μεγάλα ψάρια σε αυτήν τη διαδρομή. Καρχαρία δεν είχαν πιάσει έξω από τα Χανιά; 

Είναι η δεύτερη φορά που το επιχειρείτε.

Ναι, τέτοιες ημέρες ήταν πέρυσι που έφυγα από τη Λακωνία αλλά έφτασα μέχρι τα Αντικύθηρα. Οι μετεωρολογικές προγνώσεις με σταμάτησαν. Ο καιρός ήταν πολύ άσχημος. 

Υπήρχε κάποιο σχέδιο;

Το πλάνο ήταν να κολυμπήσω πολύ γρήγορα, με αυξημένη ταχύτητα, τα πρώτα 50 χιλιόμετρα στη θάλασσα. Αυτά είναι και τα πιο δύσκολα της διαδρομής. Επίσης να μην κάνουμε πολλά ζιγκ-ζαγκ. Το πετύχαμε κι αυτό. Δεν ξεφύγαμε από τη διαδρομή που είχαμε στο μυαλό μας. Στο ανοιχτό Αιγαίο κάποιες φορές τα πράγματα δυσκολεύουν, σηκώνεται αέρας 6-7 μποφόρ. 

Φαγητό;

Ξηρά τροφή, υδατάνθρακες, ηλεκτρολύτες. Γιατρός είμαι και το τήρησα αυτό με θρησκευτική ευλάβεια. 

Διαλείμματα υπήρχαν;

Κάθε μία ώρα. Απαραιτήτως. Αρχικά για περίπου 30'' και μετά για πεντάλεπτα. 

Κάποια στιγμή που φοβηθήκατε μήπως δεν τα βγάλετε πέρα;

Τις τελευταίες δύο ώρες της διαδρομής, έξω από τα Χανιά, συνάντησα ρεύματα. Οχι μόνο πήγαινα κόντρα στον καιρό, αλλά με έσπρωχναν προς τα πίσω. 

Στον τερματισμό;

Ήμουν ανυπόμονος να φτάσω. Πεινούσα. Διψούσα. Εντελώς αφυδατωμένος. Αυτό που ήθελα τόσο πολύ ήταν να ξαπλώσω κάτω! 

Τελικά, Μάγχη ή Πελοπόννησος - Κρήτη; Το δυσκολότερο;

Ο διάπλους της Μάγχης διαρκεί περί τις εννιά ώρες. Εκεί το μεγάλο πρόβλημα είναι η θερμοκρασία των υδάτων. Παγωμένα νερά, 13-15 βαθμοί...

Κώστας Κοφινάς

* Ένα 2ο άρθρο για τον άθλο του Γιώργου Τσιάνου

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ